To sprawa bezprecedensowa, ale przede wszystkim przełomowa. Do tej pory sądy nie wlepiały wielkim producentom ropy naftowej tak wielkich kar. Batalia prawna była jednak długa – trwała 10 lat.
W historii katastrof ekologicznych mieliśmy rzecz jasna zdarzenia znacznie większego kalibru. Chociażby sprawę BP, które w 2010 roku skaziło Zatokę Meksykańską ropą wyciekającą z uszkodzonego odwiertu. Wówczas brytyjski koncern z amerykańskimi władzami zawarł jednak ugodę, w ramach, które zobowiązał się do wypłaty około 18,7 miliarda dolarów w ciągu 18 lat na rzecz władz federalnych i lokalnych oraz odbudowy środowiska naturalnego. W przypadku Chevrona mamy jednak do czynienia z wyrokiem skazującym, który jest precedensem. I może stać się punktem odniesienia dla wielu innych podobnych spraw.
Tym bardziej, że nie jest to przypadek jednorazowy i odosobniony. Sprawa była pierwszą z kilkudziesięciu oczekujących pozwów sądowych, które weszły do sądu w Louizjanie przeciwko całej grupie tzw. Big Oil, za ich rolę w skażeniu terenów wzdłuż szybko znikającego wybrzeża stanu. Łączna wartość pozwów sięga kilku miliardów dolarów. Złożone zostały w oparciu o ustawa o zarządzaniu wybrzeżem Luizjany z 1978 roku, która nakazuje, aby tereny używane przez firmy naftowe „były oczyszczane, ponownie zalesiane, odtruwane i w inny sposób zrewitalizowane tak blisko, jak to możliwe do ich pierwotnego stanu” po zakończeniu operacji. Wbrew prawu Chevron po sobie jednak nie posprzątał, co doprowadziło do skażenia bagien toksycznymi substancjami, które pozostały po pracach wydobywczych.
Ława przysięgłych przyznała 575 milionów dolarów na naprawę strat ekosystemowych, 161 milionów dolarów na neutralizację skażenia i 8,6 miliona dolarów kary za porzucony sprzęt. Do tego trzeba dodać odsetki, które łączną kwotę przeznaczoną na rewitalizację mokraej powiększają do 1,1 miliarda dolarów.
Więcej o tym, jak są niszczone wybrzeża Luizjany czytaj na Associated Press
/Fot: Rauschenberger//
