W Warszawie tytuł najlepszego budynku mieszkalnego 2016 roku (Nagroda Architektoniczna Prezydenta Warszawy) przypadł sześciopiętrowej kamienicy przy ulicy Sprzecznej na warszawskiej Pradze. Nie lokalizacja jest tu jednak największym zaskoczeniem, ale technologia, w której budynek został wybudowany: to poskładane prefabrykaty.
Górę wzięła więc technologia, która w Polsce ma słabe notowania. Głównie dlatego, że kojarzy się z kiepskiej jakości i jeszcze słabszymi wizualnie osiedlami mieszkaniowymi lat 70′ i 80′. Tymczasem niezwykły, czerwony kolor budynku i charakterystyczna faktura elewacji na Sprzecznej to właśnie efekt barwienia betonu w masie, z której powstały prefabrykowane elementy.
Daleko im do „wielkiej płyty”, przede wszystkim pod względem technologicznym. Są trwałe, odporne na wilgoć i efektywne energetycznie – wykazują wysoką izolację termiczną, ale także akustyczną. Poza tym, że zostały wykonane z materiałów wysokiej jakości, to poszczególne elementy były produkowane „na zamówienie”, przy współpracy projektantów budynku z BBGK Architekci.
Takie zaangażowanie na etapie ich produkcji nie spowodowało, że same elementy były dużo tańsze. Znacznie prostszy był za to proces budowy: zastosowanie prefabrykatów przede wszystkim skróciło czas konstrukcji, co pozwoliło zaoszczędzić koszty robocizny. Poza tym sama budowa zajmowała mniej miejsca, co znacznie ułatwiało cały proces z punktu widzenia mieszkańców.
Sprzeczna 4 łamie stereotypy na temat prefabrykowanych domów. Coś, co na północy i zachodzie jest oczywiste od dawna – produkty największych polskich producentów prefabrykatów trafiają właśnie głównie na te rynki. Jako projekt referencyjny może więc przekonywać do tej technologii, zarówno samych kupujących mieszkania, jak i deweloperów, dla których składanie domów z gotowych elementów znacząco upraszcza proces inwestycyjny.
/Fot: Sprzeczna 4//
PRZECZYTAJ TAKŻE:
TYMCZASOWE APARTAMANTOWCE DO SKŁADANIA JAKO LEKARSTWO NA WYSOKIE CZYNSZE
PREFABRYKOWANY DOM W POŁUDNIOWYM STYLU
Jak wygląda kwestia możliwości późniejszej adaptacji wnętrz tj. przesunięcie, wyburzenia ścianek wewnętrznych, etc.? Czy taka technologia nie zmniejsza elastyczności aranżacji z uwagi na ilość elementów nośnych, sposób montowania itp.?