Do końca dekady trzykrotnie wzrośnie liczba budynków stawianych z drewna, a przynajmniej o tyle wg. Acumen Research and Consulting zwiększy się popyt na surowiec. Skala działalności robi się więc tak duża, że trzeba poważnie pomyśleć o tym jak zabezpieczyć surowiec.
Nie chodzi o zwykłe drewno, ale bardzo wytrzymałe specjalnie przygotowane tzw. mass timber (m.in. CLT, Glulam i LVL), które nadaje się do budowy dużych obiektów – zarówno wielopiętrowych domów czy biurowców (wykorzystano je m.in. na campusach Google i Meta), jak i lotnisk oraz stadionów. W 2030 r. sprzedaż tego typu materiałów na całym świecie ma wynosić już 3 mld dolarów. Chociaż produkcja drewna konstrukcyjnego to ogromna branża, mass timber stanowi tylko jej ułamek. W Ameryce Północnej, gdzie wykorzystuje się go wyjątkowo dużo – w marcu 2023 r. w realizacji było 1753 projekty – rocznie produkuje się około 18 mld metrów desek, ale z mass timber już tylko 0,4 mld metrów.
Zakładów, które je produkuje jest tylko 38 i wszystkie działają powyżej swoich mocy wytwórczych, mimo że w ciągu ostatnich sześciu lat zainwestowano w nie aż 793 mln dolarów. Co więcej roczne tempo wzrostu wciąż jest niewielkie: według Forisk w 2024 roku moce produkcyjne wzrosną z 1,75 do 1,9 metrów sześciennych czyli zaledwie 8 proc. Sprawia to, że Amerykanie muszą importować surowiec aż z Europy.
Mocno stoi to jednak w sprzeczności z ideą zrównoważonego budownictwa, która jest podkreślana przy okazji drewnianych budowli, a długodystansowy transport znacząco zwiększa ślad węglowy tego typu projektów. Stąd zalecenie, aby drzewo pozyskiwać z tartaków znajdujących się nie dalej niż 300 mil od miejsca budowy. Jeśli mass timber ma być przyszłością budownictwa trzeba więc pomyśleć o tym jak dostosować do tego uprawę lasów. Tym bardziej, że przy dużej skali eksport drewna, będzie źle postrzegany jako swego rodzaju rabunek cennego zasobu naturalnego.
/Fot: UBC Media Relations//
Jeszcze nie dodano komentarza!